dinsdag 11 november 2014





Hanneke Oonk is Gezondheidszorgcoach en IC verpleegkundige .
Ze is kerngroep lid van Family Centered Intensive Care en ze Blogt over haar werk en passie.

Haar lijfspreuk is : Balans in leven en lijf  





Er is alleen achteruitgang met uiteindelijk het sterven.

Ik ben sinds een half jaar aanwezig bij een klant met ALS (Amyotrofische Laterale Sclerose) Wat is dat een enorm progressieve ziekte waarin geen enkele verbetering waar te nemen is. Er is alleen achteruitgang met uiteindelijk het sterven.


Deze klant draagt deze ziekte met een moed waar ik alleen maar bewondering voor kan hebben. Ze doet dat op een mindful manier. Omdat ikzelf grote interesse heb in Mindfulness herken ik dat bij deze vrouw.

Het is haar levensmotto, leef nu en alleen nu. Van moment tot moment probeert zij in het leven te staan. Ik kan daar alleen maar heel veel van leren en meemaken wat zij deelt en laat zien.
In het begin was zij nog in staat om te praten, nu gebruiken wij een spraakcomputer of alleen maar de non verbale communicatie. Met gesloten vragen probeer ik te achterhalen wat haar bezig houdt en hoe het met haar gaat.
Wanneer ik haar help met douchen is zij volledig bezig met de warmte van de waterstraal, het kan haar niet warm genoeg zijn. Het ontspant haar en zij straalt die ontspanning uit. Heel tevreden is zij met het stromende warme water op haar lichaam. Dit moment kan zij 3 keer in de week meemaken omdat dan genoeg mankracht aanwezig is om haar die zorg te bieden. De andere dagen wordt zij op bed gewassen. Dat is wat het is. Wanneer je een ziekte als deze hebt verlies je beetje bij beetje de autonomie over je leven. Anderen beslissen mede wanneer je mag douchen en hoe vaak dit mag.
Een zelfstandige vrouw die volop in het werkzame leven stond toen de ziekte zich aandiende en nu langzaam maar zeker, de regie over haar leven aan anderen over moet laten. Zij geeft aan dat ze dat moeilijk vindt. Vervolgens trekt zij haar schouders gelaten op, het lijkt alsof zij zich daarmee verontschuldigd. Zij legt zich bij de situatie neer, wetend dat zij daar weinig zeggingskracht in heeft en gaat verder met haar leven.

Voor sommigen lijkt het dat deze manier van leven een ontkenning van haar situatie is. Zij weet echter heel goed wat er aan de hand is, wat zij kan verwachten. Het enige waar zij echter controle over heeft is het nu en dat moment beleeft zij intens, zij leeft Nu.